Einde stage

De stage zit er bijna op, nog 1 dag, nog 6 lessen te gaan. Tijd om even de balans op te maken van een vermoeiende maar succesvolle stage.

Toen ik de eerste dag ging observeren in het buitengewoon onderwijs had ik toch wat even tijd nodig om te recupereren. Wat ik die eerste dag gezien heb kan ik echt niet meer onder woorden brengen. Ik kan je alvast laten weten dat mijn zin in de stage helemaal over was... Het was... een hel!

Jammergenoeg kon ik die eerste dag geen kennis maken met mijn mentor, die op maandag geen les heeft. De tweede contactdag die weer op een maandag viel, heb ik in overleg verplaatst naar de dinsdag nadien en die contactdag verliep stukken beter! Mijn mentor, meester Willy, een al wat oudere leraar die jaren ervaring heeft in het vak, zou mijn begeleider worden. Van hem vernam ik dat ik enkel op donderdag en vrijdag les had. Eerst maakte dat me wat bang, 5uur en 6uur na elkaar lesgeven is toch ook niet eenvoudig. Maar die uren zouden op de moment zelf vooruit vliegen.

De inhoud viel ook goed mee, ik mocht leerstof geven van het lager onderwijs, vooral rekenen maar ook taal en specifieke inhouden (bv. een les over tuingereedschap). De eerste uren moest ik wennen aan het niveau van de leerlingen. Ik had ze ook wel iets te hoog ingeschat. Maar al snel paste ik mijn niveau aan, ik zorgde voor leuke werkbladen, toffe instappen, ... En dat viel in de smaak bij meester Willy, op mijn beoordelingen niks dan positiefs! (en dat was ik na vorige stage niet gewend) De weken vlogen voorbij en zonder ik het goed en wel besef is het morgen mijn laatste dag.

Noemenswaardige problemen zijn er niet geweest, 1x is een leerling weggehaald uit mijn klas, het werd hem wat veel en de orthopedagoog is hem komen halen. Dat was toch wel even schrikken. Als je dan een week later terug in die klas staat is zo'n voorval snel vergeten en ga je er gewoon terug tegen aan.

De leerlingen in het buitengewoon onderwijs zijn echt speciaal! Hun niveau ligt eerder laag, maar hun spontaniteit kan ik wel appreciëren, ze praten ook zo graag over de dingen die hun bezig houden en dan maak ik graag tijd om naar hen te luisteren. Ze weten ook graag veel over hun leerkracht en ik maakte ook tijd om over mezelf te vertellen. Anders dan in een ASO kijken leerlingen hier naar de leerkacht op, dat maakt dat je het goede voorbeeld moet geven, nog meer dan in een ASO... Jammergenoeg hebben ze zo'n laag zelfbeeld, bij de oefening: 15 x 2, hoorde ik ze onderling zeggen: 'zo moeilijk, dat kunnen wij niet.' En dat vind ik zo jammer, ze kunnen het vaak wel, maar niet zelfstandig, voor zo'n dingen hebben ze hulp nodig! Toch moeten ze enkele zaken écht kunnen: kloklezen, betalen in euro, ... Dat zijn zaken die ze nodig hebben om te kunnen overleven in onze maatschappij!

Morgen nog 6uur, en ik weet nu al dat het afscheid pijnlijk gaat zijn... Ik ga ze echt missen!